Jolanta Baziak

urodziła się w 1956 w Toruniu, od 1969 mieszka w Bydgoszczy. Jest absolwentką teologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz filologii polskiej Uniwersytetu im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Pracowała w Zjednoczonym Przedsiębiorstwie Rozrywkowym, Estradzie Bydgoskiej, a następnie jako kierownik zespołu estradowego w Estradzie Poznańskiej. W 1997 roku została redaktorem miesięcznika literackiego „Akant”. Zajmowała się redakcją katalogów i wydawnictw Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, była jurorką w ogólnopolskich konkursach literackich, a także prowadziła warsztaty literacko-filozoficzne dla młodzieży. Jako poetka zadebiutowała w 1974 roku na antenie Polskiego Radia. Jest autorką wielu tomików wierszy (m.in. Strefa pomylonych (1991), Wielbłądzica (1995), Coś istnienia (2003), Samosiewne (2017), słowObraz (2021)), książek (np. Ziemia zawsze święta (1998), Leon Wyczółkowski – kolejne życie (2010), Wygnaniec, tułacz, a może Ikar (2019)), zbiorów esejów (Pasje i niepokoje Simone Weil (2001), Nietzsche w optyce filozofów (2008)) oraz szeregu publikacji w antologiach. Ponadto publikowała w czasopismach: „Metafora”, „Sycyna”, „Literatura” i „Promocje Pomorskie”. Tworzy poezję mistyczną, w której powtarzającym się motywem jest konflikt duszy z ciałem, przez co jej twórczość uważana jest za trudną w odbiorze. Wiersze Jolanty Baziak przetłumaczono na język niemiecki oraz czeski. Jest laureatką wielu nagród, otrzymała m.in. Nagrodę im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno, XXIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, Strzałę Łuczniczki za najlepszą książkę roku 2006, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Należy do SPP, ZAiKS-u, Towarzystwa Inicjatyw Kulturalnych i Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego.

Jolanta Baziak poznała Kazimierza Hoffmana w 1994 roku, gdy zwróciła się do Bydgoskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich z prośbą o wydanie tomiku wierszy. Kontakt z pisarzem utrzymywała do jego śmierci, prowadząc z nim długie rozmowy o filozofii egzystencjalnej.