Życiorys

Zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi datami z życiorysu Kazimierza Hoffmana, osoby chcące pogłębić informacje zapraszamy do na stronę biografii oraz odwiedzenia zakładki varia, gdzie życie i twórczość Hoffmana była przedmiotem wielu wypowiedzi i opracowań. Obraz poety dopełnia również Dziennik 2000–2008, który można zakupić w Kujawsko-Pomorskim Centrum Kultury w Bydgoszczy.

  • 5 czerwca 1927 Urodził się w Grudziądzu. W literaturze przedmiotu rok narodzin często błędnie podawany jest jako 1928.
  • 1948 Otrzymał świadectwo dojrzałości. Maturę zdał w I Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy. Jest to jedna z najstarszych szkół w regionie, której początki sięgają 1619 roku, a wśród jej absolwentów znajdziemy tak znane osobistości, jak m.in. Marian Rejewski i Jerzy Hoffman.
  • 8 grudnia 1950 Debiutował na antenie rozgłośni radia. Słowo wstępne w audycji literackiej, której bohaterem był Kazi­mierz Hoffman wygłosił przebywający w Toruniu Zbigniew Herbert.
  • 1951 Opublikował wiersze w „Nowym Torze”. Dodatek do „Gazety Pomorskiej” poświęcony kulturze i sztuce wydawany był w latach 1951–1958. W dwutygodniku Hoffman opublikował swój pierwszy wiersz pt. Kartka z kalendarza.
  • 1952 Uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie socjologii. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości Hoffman podjął naukę na Uniwersytecie Poznańskim na Wydziale Filozoficzno-Historycznym. 
  • 1960 Wydał debiutancki tomik Trzy piętra domu. Wiersze opublikowano się w „Małej bibliotece Pomorza”, serii ukazującej się w ramach pisma społeczno-kulturalnego „Pomorze”, wydawanego w Bydgoszczy w latach 1955–1973. 
  • 1963–1981 Pracował jako redaktor w Oddziale Pomorskim PAP (Bydgoszcz). 23 marca 1981 r. złożył rezygnację. Powodem była odmowa opublikowania relacji z tzw. „wydarzeń marcowych”, kiedy milicja pobiła w siedzibie Wojewódzkiej Rady Narodowej działaczy solidarnościowych. Artykuł Hoffmana zastąpiono tekstem napisanym pod dyktando władzy.
  • 1980 Zapisał się do koła NSZZ „Solidarność”. Udział w opozycji przeciw rządowi PRL jest jedynym przejawem działalności politycznej poety, który z reguły stronił od polityki.
  • 1981–1988 Zatrudniony był w tygodniku „Fakty”. W piśmie pełnił funkcję sekretarza redakcji. Prowadził wówczas cykl „Przy obrazie”, w którym publikował szkice o malarstwie, kolejnej swojej pasji. 
  • 1986 Otrzymał Nagrodę Funduszu Literatury, przyznawaną przez ówczesne Ministerstwo Kultury i Sztuki. Poeta nagrodę zdobył za tomik wierszy Dwanaście zapisów.
  • 1988 Przeszedł na emeryturę. Mimo rezygnacji z aktywności zawodowej, nadal działał w środowisku literackim, a także pisał i wydawał kolejne wiersze.
  • 1989 Objął funkcję prezesa Bydgosko-Toruńskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Funkcję tę pełnił do swojej śmierci. Dodajmy, że poeta wcześniej należał do Związku Literatów Polskich, do którego wstąpił już w 1963 roku.
  • 1987 Otrzymał nagrodę „Bydgoskiego Informatora Kulturalnego”.
  • 1996 Otrzymał Nagrodę Artystyczną Prezydenta Bydgoszczy. Nagroda ta przyznawana jest corocznie od 1995 roku do chwili obecnej w ramach mecenatu nad twórcami kultury. Nagrodę przyznaje Prezydent Miasta Bydgoszczy na wniosek Kapituły Nagród i Stypendiów Naukowych.
  • 2004 Otrzymał Medal Archikonfraterni Literackiej „Za twórczy wkład w kulturę chrześcijańską”. Poeta był osobą głęboko religijną, wiara odgrywała ważną rolę zarówno w jego życiu, jak i twórczości.
  • 2005 Otrzymał nagrodę Polskiego PEN Clubu za całokształt twórczości. Uroczystość wręczenia nagrody, podczas której laudację wygłosiła Iwona Smolka, odbyła się 21 lutego w Domu Literatury w Warszawie.
  • 2008 Wydał swój ostatni tom pt. Znaki. Autor zadedykował tomik pamięci Ryszarda Kapuścińskiego. Redaktorem książki wydanej przez Wojewódzki Ośrodek Kultury w Bydgoszczy (obecnie Kujawsko-Pomorskie Centrum Kultury w Bydgoszczy) był Grzegorz Kalinowski.
  • 3 marca 2009 Kazimierz Hoffman zmarł. W wieku 82 lat po miesięcznym pobycie w hospicjum. Pogrzeb odbył się 6 marca 2009 w kaplicy pogrzebowej parafii rzymskokatolickiej Zmartwychwstania Pańskiego w Bydgoszczy. Jego grób znajduje się na cmentarzu św. Wincentego à Paulo, w kwaterze nr 8.