Wojciech Banach

(1953–2022) poeta. Absolwent Akademii Techniczno-Rolniczej (obecnie Politechnika Bydgoska), gdzie studiował elektrotechnikę. Od 1978 pracował w Zakładach Urządzeń Okrętowych Famor (obecnie Famor S.A.) w charakterze konstruktora. Zadebiutował w 1976 roku, publikując wiersze na łamach tygodnika „Fakty”. Rok później wydał swój pierwszy tomik poezji Chwilowy obraz świata. Opublikował dwadzieścia jeden książek poetyckich (m.in.: Pole rażenia (1978), Czarna skrzynka (1991), Rondo Bydgoszcz (2012), Modlitwy przerywane (2016), Śmierciochron (2017), Plac Piastowski i inne wiersze (2018), Mecz z realem (2021)). Jego twórczość prezentowana była w polonijnych ośrodkach kulturalnych za granicą, w tym Salonie Kultury Polskiej w Edynburgu oraz w „Polskim Magazynie UK”. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń m.in.: tytuł Artysty Roku 2002 w dziedzinie literatury w plebiscycie bydgoskiej redakcji „Gazety Wyborczej”, Srebrny Krzyż Zasługi (2007), nagrodę Złotej Strzały Łuczniczki (2009 i 2015), medal „Za twórczy wkład w kulturę chrześcijańską” (2016), Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2019), Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego „Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis” (2022). W latach 1975–1981 należał do Grupy Faktu Poetyckiego Parkan i Koła Młodych ZLP, od 1990 roku był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, a od 2011 pełnił funkcję prezesa zarządu Bydgoskiego Oddziału. Był znanym bydgoskim kolekcjonerem, zgromadził unikatowy zbiór bydgostianów ikonograficznych, głównie fotografii i pocztówek starej Bydgoszczy, a także kolekcję pocztówek patriotycznych, w której najstarsze egzemplarze pochodzą z końca XIX wieku. Jest autorem, na podstawie własnych zbiorów, trzech wydawnictw albumowych (Czas odnaleziony. Bydgoszcz na dawnych pocztówkach (2001), Nad Starym Bydgoskim Kanałem (2007), Pozdrowienia z dawnej Bydgoszczy (2020)).

Wojciech Banach współpracował z Kazimierzem Hoffmanem jako sekretarz w bydgosko-toruńskim oddziale Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Nawiązał do postaci Poety w następujących wierszach: Zamiast recenzji (tom Skrzyżowanie (1998)), Gra w skojarzenia (Nie tylko aniołowie (2009)), Z listu do Kazimierza Hoffmana (Śmierciochron (2017)), Ćwiczenia z samotności (Strzępy i pąki (2018)), a w tomie Mecz z realem zadedykował pamięci Hoffmana rozdział pt. Lekcja z Poety z wierszem o tym samym tytule. Zasiadał w kapitule Nagrody Poetyckiej im. Kazimierza Hoffmana „KOS”.