***

Atakowany jednocześnie przez trzy, 
cztery mrówki granatowo-czarno-połyskliwy 
żuk leśny 
staje, kryje czułkami skorupę głowy 
i jakby Sens pchał go dla przekory tylko, 
idzie dalej 
w stronę mrowiska. Przez chwilę widać go jeszcze, 
znika... Miarowy ruch rzeczy trwa dalej. Myślę, 
że te sprawy 
bywają niekiedy niby hymn, 
jak moment topienia całego kontynentu przez morze 
spiętrzone wysoko niby góry 

i jak pauza po tym 

.  .  . 

jest cicho, las oddycha w spokoju, pełno tu również 
poziomek.