Dla Sławka

Blask chmur
wróżących pogodę na jutro,

dźwięk,

przeloty ptactwa przed snem, i spójrz: pozo-
stawiona już na nocny wypas z wiązką zielonych chwil
przy nozdrzach jałówka! cudowne

pomieszanie materii, które jak snuł młody Schelling
nie jest przecie brakiem formy, a formą
co znosi jej ograniczenia i

mieści w sobie wszystkie formy (...) Wszystko godząc,
pęd bezruchu z ogniem kamienia,
linię borów
                  z parą kruków
przemierzającą niebo ze wschodu na zachód

byt pod wieczór
ujawnia cicho swą przemianę: n i e  r a n i ę  w c a l e.

Wiersz poświęcony zmarłemu przyjacielowi.
„pomieszanie materii, które jak snuł młody Schelling, nie jest przecie brakiem formy…” – mowa o jednej z tez filozofa zawartej w jego Philosophie der Kunst.