***

„i coraz częściej spoglądał na gałąź 
za oknem: 
                  Czy drgnie, nie ruszona? 
gaśniemy w magii. Przyciąga znak, coś, co jest obok a 
poza serią” 

– głos przycichł lekko; 

nadchodził wieczór i mowa była o jakimś starcu 
spod Engen; a potem długo mówiono o śniegu; 
statek już wpływał w zakole fiordu i uniósł mi twarz 
widok skały po lewej stronie: palonej ochry 
z punktem bieli u szczytu jak 
gniazdo; 

b i e l: więc 
śnieg?... i 
stamtąd, nie, s p o n a d  jakby 
zeszło wspomnienie: to styczeń już chyba; leżę, półsenny, 
w pokoju na górze 
i matka mówi że wyzdrowieję.