Leibniz

tak. I gdyby mnie spytano, co w korespondencji 
tych dwóch 
najbardziej mnie wzięło, wskazałbym 
to zdanie, część jego, co tu dużo mówić: Wzór. 

same zasady, czyli prawa mechaniki 
lub siły nie zależą jedynie od 
matematycznej rozciągłości, ale od kilku 
metafizycznych racji 

rzecz robi wrażenie 

i Arnauld traci grunt. Przeto wygładza listy 
słane na adres w Hanowerze; skrzętnie, 
jak tylko potrafi. Ale okazja 
trafiła się sama, po latach. Tym razem 
dla nas. Leibniz pisze: 

a co się tyczy przeciętego owada, 
to nie jest konieczne, aby obie części, choć 
zachowują jakiś ruch, pozostawały 
ożywione. Dusza całego owada 
pozostanie przynajmniej tylko w jednej części 
żywej jeszcze, która zawsze będzie na tyle 
mała, aby być bezpieczna od działania 
tego, kto rozdziera czy rozrywa tego 
owada 
 
rojenia starca, powiadasz, 

z  n a d m i a r u  wiary? Być może. Zresztą 
zostawmy. Posłuchaj: nie mogę wyobrazić go sobie 
jak Kanta 
nocą i w trwodze (niestety) z wciśniętą 
na uszy szlafmycą z grubo tkanej wełny, podpalaną 
raz po raz, kiedy nie mógł utrzymać już 
głowy nad stołem, knotem dopalającej się świecy; 

jest inny. To twardziel, jak byśmy 
to dzisiaj ujęli.